All posts by Poetry without Fear

If life cries in dire needs

By Bhupen Hazarika

If life cries in dire needs
If dust blows on earth in pain
If despair is up to dashing hopes
Croon the song I sing

If you see a heron flying
All alone towards the sea
If a tiny moment makes the cosmos brood
Pore over the lyric penned by me

If you never get what you crave
Time and again the unsought if you get
If tears well up for what you crave
Laugh the laugh I laugh

I’ve seen lots of heartbreak  
So I pen lyrics laced with hope
If in darkness you land by mistake
If you pick up thorns as sewali petals
If your path is traced with blood
Mop it away with tunes I play

Translated by Nirendra Nath Thakuria

Click here to read the original Assamese poem.

Bhupen Hazarika (b.1926-d.2011) was an Indian singer, lyricist, musician, poet, author and filmmaker from Assam.

Nirendra Nath Thakuria, retired Associate Professor of English, is a translator.

ভয় নোহোৱাকৈ সঁচা কথাবোৰ কোৱাটো কবি-লেখক সকলৰ কাম

খগেন শইকীয়া

এইটো সুখৰ কথা যে ত্ৰৈমাসিক কবিতা ই-আলোচনী এখন ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ বিদ্বৎ সমাজে প্ৰকাশ কৰিছে। এই আলোচনীখনৰ নামটো ‘Poetry without Fear’ ৰখাটোও এক তাৎপৰ্যপূৰ্ণ ঘটনা। ব্যাপক পৰিসৰ সামৰি লোৱা ই-আলোচনীখনৰ ভূমিকাই এটা নতুন মোৰ যে ল’ব, ইয়াত পতিয়ন যোৱাৰ স্থল যথেষ্ট আছে। আলোচনীখনে প্ৰতিষ্ঠিত কবিসকলৰ উপৰি সময়ৰ খোজত পিছ পৰি থকাসকলোকো উৎসাহেৰে আদৰি ল’ব, সেয়া আশা কৰাটো নিশ্চয় অমূলক নহ’ব।

   আটাইতকৈ সুন্দৰ কথাটো হ’ল আলোচনীখনৰ উদ্দেশ্য। কবিতাৰ দুৰ্বোধ্যতা আঁতৰাই ইয়াক জনগণৰ কাষলৈ লৈ যোৱাৰ উদ্দেশ্যটো সন্দেহাতীতভাৱে মহৎ। আলোচনীখন এটা Mission বা এক বৌদ্ধিক আন্দোলনৰ আৰম্ভণি বুলিও ক’ব পাৰি। বাস্তৱিকতে কবিতাৰ ভাষা, বিষয় আদি দুৰূহ হ’লে, পাঠকগোষ্ঠীৰ মাজত প্ৰতিক্ৰিয়া নিশ্চয় ঋণাত্মক হ’ব আৰু কবিতাৰ ৰস পান কৰাৰ পৰা বঞ্চিত হয় পাঠক। এই বঞ্চিত হোৱাৰ বিপৰীতে পাঠকৰ মনোজগতত ঠাই পাব পৰাকৈ যদি কবিতা সৃষ্টি হয়, সৰল ভাষাৰে তাৰ উপকাৰিতা দুয়ো পক্ষৰ বাবেই (কবি আৰু পাঠক) মঙ্গলজনক আৰু ইয়াকেই শ্ৰীবৃদ্ধি কৰিবলৈ যত্ন কৰিছে শ্ৰদ্ধেয় শ্ৰীযুত আনন্দ বৰমুদৈ ছাৰৰ দৰে সুচিন্তাশীল লোকে। তেওঁলোকৰ ভাষাৰ সৰলতা দেখিলে ভাব হয়, মই কিয় এনেদৰে লিখিব নোৱাৰোঁ। আলোচনীখনৰ যি Mission, সেয়া যে পূৰ্ণ হ’বগৈ, অনুমান কৰিব পাৰি। বৌদ্ধিক জোঁকাৰণি এটা অৱধাৰিতভাৱে ঘটিব। সম্পাদকমণ্ডলীয়ে চিন্তাৰ আন্দোলনটোক যথোপযুক্তভাৱে আগুৱাই নিব।

   যদি ‘Poetry without Fear’ নামটোৱে কেৱল দুৰ্বোধ্যতাক বুজাব খোজে, ই এক গতিহীন গতিলৈ ৰূপ ল’ব পাৰে আৰু ভাবাদৰ্শগত ভাবেও এক ধুঁৱলি-কুঁৱলি অৱস্থাৰ জন্ম দিব পাৰে। তেতিয়া জনগণৰ কাষলৈ ভাষাৰ সৰলতা আন্দোলনটো নিব খোজা Missionটোৱে উজুটি খাব পাৰে তাৰ অৰ্থ বিভ্ৰাটৰ বাবে। গতিকে পাঠকগোষ্ঠীৰ মাজত ‘Poetry without Fear’, ‘Without Fear’ৰে হ’ব লাগে। আধুনিক কবিতাই যি দুৰূহ ৰূপ লৈছে, পাঠক নিশ্চয় বিমোৰত পৰে বোধগম্যতাৰ অভাৱত। নুবুজিলে ৰস পাব কেনেকৈ? কবিতাত সোমাব কেনেকৈ? শিকিব কেনেকৈ? এইবোৰতো কবিতা পঠনৰ অংশ।

   Fearৰ অৰ্থ অভিধানত এনেকৈ দিয়া আছে—১) an emotion excited by danger, ২) apprehension of danger–অসমীয়াত ভয়, শংকা, আশংকা। দুৰ্বোধ্যতা আৰু ভয়হীনতা একে নহয়। দুটা বেলেগ ভাবনা, চিন্তা। Without fear-য়ে কিন্তু সাহস যোগায়, সত্যৰ সন্ধান নিৰ্ভীকভাবে কৰিবলৈ উৎসাহ দিয়ে। অৰ্থাৎ সত্যাশ্ৰয়ী হোৱা। সমকালীন সমাজ ব্যৱস্থাবোৰৰ ক্ষতিকাৰক ধ্যান-ধাৰণাৰ বিৰুদ্ধে মাত মতা।

   পাঠক ভীতিগ্ৰস্ত হোৱাৰ কাৰণ নেদেখোঁ আধুনিক কবিতাক লৈ । ভীতিগ্ৰস্ততাৰ সলনি ই পাঠকৰ মনত অনীহাৰহে সৃষ্টি কৰে। ফলত কবিতা তেওঁলোকৰ মনত তৰাং, অৱহেলিত অৱস্থালৈ গতি কৰে আৰু গুৰুত্বহীন হয়। ভীতিগ্ৰস্ততা আৰু ভয়হীনতা একে নহয়। ভীতিগ্ৰস্ত হোৱা পৰিৱেশটো নিশ্চয় বেলেগ। যেনে হিংস্ৰ জন্তুৰ সন্মুখত পৰিলে ভীতিগ্ৰস্ত হোৱা যায়। Without fear সামাজিক দায়বদ্ধতাৰ এক ৰূপৰেখাহে। পাঠকৰ স্বাধীনতা থাকে– ভীতিগ্ৰস্ত কৰিব পৰা পৰিস্থিতি (সাহিত্যকৰ্মও) এৰাই চলিব পাৰে।

   মহাপুৰুষ শংকৰদেৱে যেতিয়া ‘প্ৰসাদো নাখাইবা ভক্তি হৈব ব্যভিচাৰ’ৰ কথা কয়, এয়া কেৱল ধৰ্মোপদেশেই নহয়, ই এক প্ৰতিবাদৰ ছবি। নৰবলি দিয়া প্ৰথাৰ বিৰুদ্ধে কৰা এক প্ৰয়াস। শংকৰদেৱৰ জীৱন নিৰাপদ নাছিল। প্ৰত্যাহবান মানি কাম কৰিব লগা হৈছিল আৰু এই কাম কৰি যোৱাটোৱেই Without fear। কমলাকান্ত ভট্টাচাৰ্যই যেতিয়া কয় ‘উলংগ দেশত কাম কি ধোবাৰ’, ই জাতিপ্ৰেম আৰু Without fearৰ নিশ্চিত পৰিচয়। (I rebuke and punish those whom I love – Bible)

   সমাজৰ পৰা কবিতাৰ উৎসক আঁতৰাই ৰাখিব নোৱাৰি। অনুভৱ যদিও সৃষ্টিৰ আকৰ তাক সঠিক পথেৰে নিয়ন্ত্ৰণ নকৰিলে সেই অনুভৱৰ ফল হ’ব পাৰে সমাজৰ কামত নহা বস্তু। অকাজী। অনুভৱ কৰা কথাবোৰ সত্যৰ মাপকাঠি নহ’বগৈও পাৰে। বুদ্ধিমত্তা, কল্পনাশক্তি, চৌপাশৰ পৰিৱেশ, ঘটনাপ্ৰৱাহ আৰু হ’ব পৰা সম্ভাৱনা-দুৰ্ভাবনাবোৰে জন্ম দিয়ে মানসিক চিন্তাৰ। অলৌকিক কোনো শক্তিয়েই সৃষ্টিৰ প্ৰেৰণা নিদিয়ে। বস্তু প্ৰথম। পাছত শব্দ, ভাষা।

   মহান কবি আলেকজেণ্ডাৰ পুস্কিনক কৃষকৰ হৈ মাত মতাৰ বাবে চাইবেৰিয়ালৈ নিৰ্বাসন দিছিল জাৰে। মতিগতি ঠিক হ’ল বুলি মতাই আনি থিতাপি লগালে। তেওঁ কৃষকৰ হৈ আকৌ মাত মতা আৰম্ভ কৰিলে। জাৰ বিতুষ্ট হ’ল। এদিন জাৰৰ প্ৰাসাদত দ্বন্দ্বযুদ্ধত পুস্কিনৰ মৃত্যু হৈছিল। জাৰে জানে মল্লযুঁজাৰুৰ লগত পুস্কিনে যুঁজ দিলে মৃত্যুবৰণ কৰিব। তথাপি বাধা নিদিলে। ঠাট্টা-মস্কৰা শুনি অধৈৰ্য হোৱা পুস্কিনে ‘আত্মসন্মান’ ৰক্ষা কৰিবলৈ গৈ মৃত্যুবৰণ কৰিলে।

   নিৰ্যাতন এতিয়াও বহু দূৰত নেকি স্বাধীনচিতীয়া, মানৱপ্ৰেমী লেখক-কবিসকলৰ? নিশ্চয় নহয়। কিন্তু ভয় নোহোৱাকৈ সঁচা কথাবোৰ কোৱাটো যে কবি-লেখকসকলৰ কাম। তেওঁলোক অতন্দ্ৰ প্ৰহৰী নহয় জানো সমাজৰ? দায়বদ্ধজনৰ মুখৰ ভাষা Poetry without Fear।

খগেন শইকীয়া নগাঁও নিবাসী এগৰাকী কবি, লেখক।

Fish

By Mahim Bora

Fish -- golden silvery, blue violet
Lustre of luminous diamonds 
Fish in millions
Coloured-yearnings
Razor-slitting pace splitting the sea into halves
O' irresistible!

With the flying fins
Shrouding even the sea's wide expanse
Thwarting the waves that kiss the summits
O' eternal, coloured-yearning
Creation's first offspring 

Fish-- golden silvery, blue violet
Hued by birth, hued by colours
And by innumerable deaths :
In varied fish-traps, nets 
In the heart of the Ghiladhari*,
Yet immortal.
O' fish, O' eternal fish!

*Ghiladhari : a tributary of the Brahmaputra.

Click here to read the original Assamese poem.

Translated by Krishna Dulal Barua

Mahim Bora (b. 1924-2016) was a modern Assamese poet, short story writer and novelist.

Krishna Dulal Barua is a prominent translator and writer based in Nagaon, Assam. He received the Katha Award for translation in 2005.

মন আলোড়িত কৰিব পৰা যিকোনো কবিতাই ভাল পাওঁ

জয়ন্ত কুমাৰ শৰ্মা

জয়ন্ত কুমাৰ শৰ্মা

এজন শিক্ষিত ব্যক্তি হিচাপে কবিতাৰ সৈতে আপোনাৰ সম্পৰ্কটো কেনে ধৰণৰ?

বৰ্তমান মোৰ কবিতাৰ লগত বিশেষ সম্পৰ্ক নাই। স্কুল-কলেজত পঢ়ি থকা অৱস্থাত বেছিভাগৰ দৰে ময়ো দুই-চাৰিটা কবিতা লিখিছিলোঁ আৰু বিভিন্নজনৰ কবিতা পঢ়িছিলোঁ। কিন্তু পিছলৈ গদ্যৰ পিনে মন ঢাল খোৱাত কবিতা বাদ পৰিল। সামগ্ৰিকভাৱে চাবলৈ গ’লে হীৰেন ভট্টাচাৰ্য্যৰ কবিতাতে মোৰ কবিতা শেষ। অৱশ্যে তাৰ পাছতো কাকত-আলোচনী আদিত প্ৰকাশ পোৱা দুই-চাৰিটা কবিতাই কিছু আনন্দ নিদিয়া নহয়। সেইবোৰ কোনো বিশেষ কবিৰ কবিতা নহয়, যিকোনো অখ্যাত কবিৰ কবিতা।

আপুনি কবিতা কিয় পঢ়ে?

সাধাৰণতে মই কবিতা নপঢ়োঁ। আন লেখাও খুব কম পঢ়া হয়। দেশী-বিদেশী উপন্যাস, বিশেষকৈ ৰহস্য উপন্যাস অলপ বেছিকৈ পঢ়া হয়। তথাপি হঠাৎ চকু পৰা দুই-এটা কবিতাই যদি চকুটো টানি নিয়ে তেতিয়া তেনে কবিতা পঢ়োঁ আৰু আনন্দ লাভ কৰোঁ।

কেনে ধৰণৰ কবিতাই আপোনাক তৃপ্তি দিয়ে?

মোৰ ভাল লগা কবিতাৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট বিষয়বস্তু নাই। ই প্ৰেম, মানৱপ্ৰেম, সুন্দৰ প্ৰকৃতিৰ বৰ্ণনা, অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে সংগ্ৰাম, বিদ্ৰোহ, বিপ্লৱ আদি যিকোনো বিষয়বস্তু হ’ব পাৰে। মোৰ মন আলোড়িত কৰিব পৰা যিকোনো কবিতাই মই ভাল পাওঁ। অৱশ্যে এই কথা গদ্যৰ ক্ষেত্ৰতো খাটে।

সাম্প্ৰতিক অসমীয়া কবিতা সম্পৰ্কে আপোনাৰ ধাৰণা কি?

হীৰেন ভট্টাচাৰ্য্যৰ পাছত এজন নিৰ্দিষ্ট কবিৰ একেলগে ভাল কবিতা নাই বুলিয়েই ক’ব পাৰি। অৱশ্যে বহু কবিৰ এটা-দুটা ভাল কবিতা আছে। কিন্তু বিশেষভাৱে সামাজিক মাধ্যমত ব্যাপক হাৰত লিখা কবিতা বেছিভাগেই কবিতাৰ শাৰীত পৰে বুলি নাভাবোঁ।

কবিসকলৰ প্ৰতি আপোনাৰ কি আহ্বান?

কবিতা যিহেতু মোৰ প্ৰিয় সাহিত্য-চৰ্চাৰ মাধ্যম নহয়, কবিসকলক আহ্বান জনাব পৰাকৈ মোৰ যোগ্যতা নাই। তথাপি যদি আহ্বান জনাব লাগে বিশেষভাৱে নতুন কবিসকলক মই ব্যাপকভাৱে আগৰ কবিতাসমূহ ভালদৰে পঢ়িবলৈ উপদেশ দিওঁ। তদুপৰি যেতিয়ালৈকে তেওঁলোকে নতুন কবিতা এটা লিখাৰ বাবে তীব্ৰভাৱে প্ৰেৰণা লাভ নকৰে আৰু কবিতাৰ শাৰীবোৰ স্বতঃস্ফূৰ্তভাৱে ওলাই নাহে, তেওঁলোকে কবিতা এটি আৰম্ভ কৰা উচিত নহয়।

জয়ন্ত কুমাৰ শৰ্মা অসমৰ এগৰাকী বিশিষ্ট লেখক, অনুবাদক আৰু তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পদাৰ্থবিজ্ঞান বিভাগৰ অধ্যাপক। তেওঁ কৰা কামৰ ভিতৰত ছাৰ আইজাক নিউটনৰ প্ৰিন্সিপিয়াৰ অসমীয়া অনুবাদ অন্যতম।

For you I go to pick Flowers

By Navakanta Barua

For you I go to pick flowers 
You're among flowers 
For you I go to sing songs 
You're among songs 

So I couldn't pick flowers 
So I couldn't sing songs 
I kept sitting 
Eyes downcast 
In mute shyness 
In search of you I entered a temple 
There I heard only the captive wails 
As I was looking out for you in my heart 
You're already out 

In the sky in the wind in the dust blowing

Translated by Nirendra Nath Thakuria

Click here to read the original Assamese poem

Navakanta Barua (b.1926-d.2002) was a noted Assamese poet, novelist and translator.

Nirendra Nath Thakuria, retired Associate Professor of English, is a translator.

কবিতা হওক শিল্পীৰ তুলিকাৰে অঁকা নগ্ন শৰীৰ

ডাঃ প্ৰদীপ কুমাৰ চেলেং

ডাঃ প্ৰদীপ কুমাৰ চেলেং
১. ''কবি হওক পৃথিবীৰ প্ৰেমিক আৰু পৰ্যটক
     ধান খেতি, টান ৰ'দ, বাঢ়ি অহা নদী
     বীজ হওক, শুকানত গজে তাৰ   
     কণ-কঠীয়া...''
     (ঘৰ-গোনা বলধৰ কবিতা, চেনীৰাম গগৈ)

২. ''কবিতা বোধ মোৰ নাই
     তথাপি শব্দসজ্জাৰ কছৰৎ কৰোঁ
     জীৱনৰ বোধো মোৰ নাই
     মাথোন
     জীৱনবীক্ষাই মোক
     শব্দবোৰ সজাই চোৱাৰ
     যাচিছে প্ৰেৰণা
     শব্দ জীৱন
     জীৱন কবিতা''
     (গৰু আৰু অন্যান্য কবিতা, কল্যাণ ভূঞা)

৩. ''তাৰো আগলৈ উভতি গৈছোঁ-
      কবিতাটোৰ জন্মৰ আগৰ  
      সময়খিনিলৈ-   
      হৃদয়, মগজুত উচপিচাই থকা সেইটো     
      কবিতা নাছিল
      আছিল দুটা শব্দ-'প্ৰেম' আৰু  
      'কবিতা'''
      (বলধাৰোহী, প্ৰকল্প ৰঞ্জন ভাগৱতী)
      এয়া হ'ল তিনিখন কবিতাৰ কিতাপৰ তিনিটা ভিন্ন ভিন্ন স্তবক। 

      মোক যদি কবিতা ভাল পোৱা এজন পঢ়ুৱৈ হিচাপে কোনোবা বন্ধুৱে সোধে গৰুক লৈ কবিৰ এয়া আকুলতা নে বিৰাগ? কল্যাণ ভূঞাৰ 'গৰু' কবিতাটোৰ বিষয়ে বিশিষ্ট সমালোচক ড আনন্দ বৰমুদৈয়ে কিতাপখনৰ পাতনিত লিখিছে, ''গৰু কবিতাটোৰ স্বকীয় বিশিষ্টতা হৈছে ইয়াৰ নিৰ্মাণ আৰু বিষয়।'' মোৰো অনুভৱ হৈছে ইয়াত গৰুৰ প্ৰতি একো আকুলতা নাই। কিতাপখনৰ নামটো দেখিহে তেনে অনুভৱ হৈছে। কিতাপ তিনিখনত থকা এটা এটা কবিতাহে গৰুক লৈ লিখা। বাকীবোৰ নহয়। তেনেহ'লে আমাক মূৰ্খ সজাবলৈ কবিয়ে এই পন্থা লৈছে নেকি? বৰমুদৈছাৰেও লিখিছে, ''গৰুক মূৰ্খ বুলি অনাহকতে ধৰি লোৱাৰ কাৰণ বিবৃত কৰা হৈছে''। (কল্যাণ ভূঞাৰ কবিতা : আনন্দ বৰমুদৈ) ইয়াত গৰুটো এটা চিত্ৰকল্প হিচাপে ব্যৱহৃত হৈছে নেকি নাজানো। সংকলনকেইখনৰ ইমানবিলাক সুন্দৰ সুন্দৰ অন্যান্য কবিতা থকাতো কিয় সেই 'গৰু' কবিতাকেইটাক প্ৰাধান্য দিয়া হ'ল ইও সাধাৰণ পঢ়ুৱৈ এজনৰ বাবে দুৰ্বোধ্য। সাধাৰণ অৰ্থত গৰুক 'ভোট ভিক্ষাৰী'ৰ চিহ্ন, ছীম্বল কিম্বা সৰল অৰ্থত নেতাৰ ৰাজনৈতিক 'ইছ্যু' হিচাপেও ধৰি ল'ব পাৰি নেকি ? সেইযে আগে ভোট দিবলৈ যাওঁতে তোৰ-মোৰ ককা-আইতা, নিচাদেউ-আপাদেউ, গৌৰখকাই, ৰৌচনকাই, পইতুৰ বাবা-মাহঁতে বলধহালত চাপ মাৰি কাক ভোট দিলে ক'বলৈ মানা বুলি নিজৰ ঘৰৰ মানুহকে কোৱা নাছিল, 'কেলেই কম।' 

       পুৱাই কবি বন্ধু এজনক মনত দুখ দিলোঁ নেকি?  হাই স্কুলত পঢ়ি থকা দিনৰ পৰাই বন্ধুৱে কবিতা লিখাৰ কথা জানো । কিন্তু কবি হিচাপে তেওঁ পৰিচিত হৈ থাকিল তেওঁৰ একান্ত বন্ধুবৰ্গৰ মাজতে, কাৰণ তেওঁ কবিতা প্ৰকাশৰ বাবে নপঠিয়াইছিল। কিন্তু কবি হিচাপে তেওঁৰ বায়'ডাটা বৰ্ণাঢ্য। ঘুণাসুঁতিত প্ৰতিবছৰে ১৯ ফেব্ৰুৱাৰীত অনুস্থিত হোৱা কবি সন্মিলনৰ ১৯৯৭ চনত হোৱা কবি-সন্মিলনখন তেওঁ সঞ্চালনা কৰিছিল, যিখন সন্মিলনত হোমেন বৰগোহাঞি, য়েছে দৰজে ঠংছিও উপস্থিত আছিল । বৰগোহাঞিয়ে তেওঁক কৈছিল, ''আপুনি প্ৰকাশৰ বাবে কবিতা নপঠিয়াই কিয়? বেয়া হৈছে ভাবি নে সম্পূৰ্ণ হোৱা নাই বুলি?'' বৰগোহাঞিয়ে খুজি নি তেওঁৰ কবিতা এটা আমাৰ অসম কাকতত প্ৰকাশ কৰিছিল । তাৰ পাছতো তেওঁৰ কবিতা কোনো কাকত আলোচনীত নেদেখিলোঁ, নপঠিয়ালে। ফেইচবুকত এতিয়া জীৱনৰ বিয়লি পৰত বন্ধুৱে  কবিতা পোষ্ট কৰিবলৈ লৈছে। এয়া বৰ ভাল লগা খবৰ মোৰ বাবে। ফেইচবুকৰ দ্বিতীয় কবিতাটো তেওঁ মোৰ হাতত তুলি দি লিখিছিল, ময়েই তেওঁৰ কবিতাৰ প্ৰথম পঢ়ুৱৈ বুলি । প্ৰথম কবিতাটো অৱশ্যে শ্ৰীমতীৰ বাবে-- 

   ''তুমি নদী হওঁ বুলি কোৱাচোন
    মই এতিয়াই 
    মোৰ বুকু খান্দি বান্ধি দিম
    দুটি পাৰ
    দুৰ্বাৰ গতিৰে
    বৈ যাব
    মোৰ বুকুৰ মাজেৰে
    তুমি নদী হৈ বৈ আহি
    বুৰাই দিয়া 
    প্ৰেমেৰে বন্ধোৱা
    তৃষ্ণাতুৰ
    মোৰ দুয়োটিপাৰ''
 ফেইচবুকত আপলোড কৰি তেওঁৰ শ্ৰীমতীৰ হাতত তুলি দিয়া কবিতাটোৱে অনুৰাগে ৰঞ্জিত কৰে মন। এইযে তেওঁ কবিতাটো শ্ৰীমতীৰ নামত উৎসৰ্গা কৰিছে ইয়াৰ দ্বাৰাই কবিৰ (কবি শব্দটো মই ব্যাপক অৰ্থত ব্যৱহাৰ কৰিছোঁ।) অন্তৰখন পত্নীৰ প্ৰতি কিমান দায়বদ্ধ অনুমান কৰিব পাৰিছোঁ । কবিয়ে ইয়াত জুখি জুখি ব্যৱহাৰ কৰা শব্দৰ ইফাল-সিফাল হ'লে কবিয়ে দুখ পাব। 
      
    কবিজন সকলো পঢ়ুৱৈৰ প্ৰতি দায়বদ্ধ হ'লে ভাল। পঢ়ুৱৈক একাষৰীয়া কৰি কবি কাৰোবাৰ সপক্ষত থকাটো উচিতনে ?

         "গীত আৰু কবিতাত
           সেউজীয়া জোনাকৰ ঢল
           তলত উত্ৰাৱল বুকু
           বুকুত সপোনৰ সাক্ষী তুমি
           তুমি মোৰ বসন্তৰ সেউজীয়া বা'' 
           (তুমি মোৰ বসন্তৰ সেউজীয়া বা ) 

      এয়া অন্য এটা কবিতা যিটো কবিতা তেওঁ কোনোবা কবিতা পঢ়ি ভাল পোৱা অনুৰাগীৰ হাতত তুলি দিছিল। ''কবিতা ইমান ভয় ভীতহীন হব পাৰেনে?'' বন্ধুক ক'লোঁ।

     ''কবিতাটো ব্যক্তিকেন্দ্ৰিক নহ'লনে। এনেকুৱা ব্যক্তিকেন্দ্ৰিক কবিতা লিখিলে পঢ়ুৱৈ তই নাপাবি। ফেইচবুকত আপলোড কৰা কবিতাটো যিগৰাকী বান্ধৱীৰ (ভন্টিও হ'ব পাৰে) নামত উৎসৰ্গা কৰিছ তেওঁ দেখোন কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰি শব্দ এটাও লিখা নাই । মাত্ৰ লাইক কৰি থৈছে।''
      
     ভূপেনদাই সমূহৰ বাবে গীত গাইছিল। কবিতাই সমূহ পঢ়ুৱৈৰ হৃদয়ত আঘাত কৰিব নোৱাৰিলে, কবিতা কেৱল কবিৰ অনুৰাগীৰ মাজতে আৱদ্ধ হৈ থাকিলে, ইয়াতকৈ দুৰ্ভাগ্যজনক কথা কবিতাৰ পঢ়ুৱৈৰ বাবে একো নাথাকিব।

     বিশিষ্ট চিন্তাবিদ বিমল ফুকনৰ বিষয়ে হোমেন বৰগোহাঞিয়ে লিখিছিল, ''ইংলেণ্ডৰ বিখ্যাত মানচেষ্টাৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ইলেক্ট্ৰিকেল ইঞ্জিনীয়াৰিং বিষয়ত ডক্টৰেট উপাধি অৰ্জন কৰা বিমল ফুকনে বহু বছৰ তৈল ইঞ্জিনীয়াৰ হিচাপে মধ্যপ্ৰাচ্যত বাস কৰি ভাটি বয়সত গুৱাহাটীত থিতাপি লৈছে। এতিয়া তেওঁ এজন সফল ব্যৱসায়ী। কিন্তু তেওঁ তাতোকৈ বেছি সফলতা অৰ্জন কৰিছে এজন সুপণ্ডিত লেখক হিচাপে। জীৱনৰ ভাটি বয়সত লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰি তেওঁ অতি কম সময়ৰ ভিতৰতে এজন মননশীল প্ৰভাৱশালী লেখক হিচাপে নিজকে প্ৰতিষ্ঠা কৰিছে।" 

    বিমল ফুকনে কবিতাও লিখিব পাৰিলেহেঁতেন।  মই আমাৰ অসম কাকতত লিখিছিলোঁ, ''আমাৰ অসমত এতিয়া কবিতাই 'প্ৰথম কলম'তো ঠাই পাইছে । ঠাই পাইছে 'সম্পাদকলৈ চিঠি' শিতানতো । 
     'কোনোবা কাহিনীতে বিয়াৰ ভোজ খাইছিলোঁ
     হিংৰীজান বাগানৰ বৰকেৰেণীৰ ঘৰত
     শীতৰ সেমেকা ৰাতি উজাগৰে আছোঁ
     বসন্তৰ অপেক্ষাত ।'' ( ১ জানুৱাৰী, ২০১৪, আমাৰ অসম, বিমল ফুকন) ।
           
        ফেইচবুকত আপলোড কৰা কিছু  সংখ্যক কবি ইমানেই জনপ্ৰিয় যে তেওঁলোকৰ কবিতা আপলোড কৰাৰ কিছু সময়ৰ পিছতে শ শ লোকে আদৰি লয় । ইমান 'জনপ্ৰিয় কবিতা' লিখাৰ পিছতো কিছু সংখ্যক কবিৰ কবিতাৰ গতি-প্ৰকৃতিৰ একো পৰিৱৰ্তন-উত্তৰণ হোৱা নাই কিয়? 

     সুখৰ বিষয় যে আজি কালি কবিসকলক সমাজে সম্ভ্ৰমেৰে চোৱা হৈছে। জনপ্ৰিয় নহ'লেও বহুতৰ কবিতা বৌদ্ধিক মহলৰ দ্বাৰা সমাদৃত হৈছে। এনে কবিৰ সংখ্যা আঙুলিৰ মূৰত গণিব পৰা হৈ থকা নাই।
 
     কবিতা অনলাইন পঢ়িবলৈ পোৱাৰ পিছত কিছু কিছু কবিয়ে নিজে নিবিচৰাকৈ এজাক তোষামোদকাৰীৰো সৃষ্টি হৈছে।

প্ৰদীপ কুমাৰ চেলেং এগৰাকী চিন্তাশীল লেখক আৰু সুচিকিৎসক।

কবিতাই মগজুৰ দুৱাৰ খুলি দিয়ে

প্ৰাঞ্জল বৰা

প্ৰাঞ্জল বৰা

এজন শিক্ষিত ব্যক্তি হিচাপে কবিতাৰ সৈতে আপোনাৰ সম্পৰ্কটো কেনে ধৰণৰ?

কবিতা হৈছে বুদ্ধি আৰু চিন্তা শক্তিৰ সম্পদ৷ এই প্ৰসংগতেই কবিতাৰ সৈতে এটা সম্পৰ্ক গঢ় লৈ উঠিছিল৷

আপুনি কবিতা কিয় পঢ়ে?

কিছু কবিতাই মগজুৰ দুৱাৰ টুকুৰিয়াই খুলি দিয়ে৷ সেই বাবেই নপঢ়োঁ বুলি ভাবিও বাৰে বাৰে পঢ়িবলগীয়া হয়৷

কেনে ধৰণৰ কবিতাই আপোনাক তৃপ্তি দিয়ে?

কবিতাই সদায় বাস্তৱক তুলি ধৰিব পাৰিব লাগে৷ যিবোৰ কবিতাই ৰূঢ় বাস্তৱক তুলি ধৰিব পাৰে তেনে কবিতাহে প্ৰিয়৷

সাম্প্ৰতিক অসমীয়া কবিতা সম্পৰ্কে আপোনাৰ ধাৰণা কি?

বহু ক্ষেত্ৰত ৰোমাণ্টিচিজিমৰ পৰা এতিয়াও ওলাই আহিব পৰা নাই৷

কবিসকলৰ প্ৰতি আপোনাৰ কি আহ্বান?

নতুন নতুন চিন্তাৰে কবিতাৰ মাজেৰে সাম্প্ৰতিক সময়ক দাঙি ধৰিব লাগে৷

প্ৰাঞ্জল বৰা এগৰাকী সাংবাদিক। সম্প্ৰতি তেওঁ প্ৰতিদিন টাইমছ নামৰ নিউজ চেনেলত কৰ্মৰত।

The Patch of Blooming Mustards

By Chandrakumar Agarwala

Yoking me the oil-press of life
What fun do you make of me?
Whirling in the drudging rounds
I’ve fallen into an awful illusion.
To what end is this pressing
Of mustards in such measure?
The oilman will press to supply the world:
Why am I enmeshed in?
Let me free I’ll return to watch
The patch of mustards in bloom,
That—full of butterfly wings—
Has kept me entranced still
Since those dream-like days
Of my childhood.

Translated by Uttam Duorah

Chandrakumar Agarwala (b.1867-d.1938)) was a notable Assamese poet and journalist.

Uttam Duorah, the translator, retired as the HoD, English, Women’s College, Tinsukia and is based in Tinsukia, Assam.

Click here to read the original Assamese poem.

কবিতা পঢ়োঁ ইয়াৰ প্ৰকৃতি আৰু গভীৰতা বুজিবলৈ

অক্ষয় জ্যোতি মহন্ত

অক্ষয় জ্যোতি মহন্ত

এজন শিক্ষিত ব্যক্তি হিচাপে কবিতাৰ সৈতে আপোনাৰ সম্পৰ্কটো কেনে ধৰণৰ?

প্ৰকৃততে কবিতাৰ লগত চেতন-অৱচেতন মনত প্ৰতিজন মানুহৰে সম্পৰ্ক থাকে; মাত্ৰ কিছুৱে সেই ভাব প্ৰকাশ কৰে আৰু আন কিছুৰ মনতে মনৰ ভাব ৰৈ যায় । অধ্যয়নৰ দিশে কবিতাৰ লগত মোৰ সম্পৰ্ক তাকৰ, অথচ কাব্যিক চেতনা আৰু প্ৰকাশভংগীয়ে সদায় আকৰ্ষণ কৰে ।

আপুনি কবিতা কিয় পঢ়ে?

কবিতা পঢ়োঁ প্ৰথমে ইয়াৰ প্ৰকৃতি আৰু গভীৰতা বুজিবলৈ। কবিতাৰ মাজেৰে মানুহৰ ভিন্নসুৰী মনোভাব আৰু সামাজিক বাস্তৱতাৰ স্বৰূপ বুজিব পাৰি আৰু এটা বিষয়বস্তু লক্ষ্য কৰাৰ ভিন ভিন দৃষ্টিভংগীৰ বিষয়ে জানিব পাৰি । তদুপৰি, কাব্যিক চিন্তা সৃষ্টিশীল মনৰ পৰিচয়। কবিতাই কম শব্দেৰে বহু কথা কয় । সেয়ে আধুনিক কবিতা পঢ়ি ভাল লাগে । ছন্দময় কবিতাবোৰ সাংগীতিক লয় আৰু সৰল প্ৰকাশভংগীৰ বাবে পঢ়োঁ ।

কেনে ধৰণৰ কবিতাই আপোনাক তৃপ্তি দিয়ে?

সেইবোৰ কবিতা পঢ়ি ভাল পাওঁ যিবোৰত কবিৰ স্বকীয় চিন্তা প্ৰতিফলিত হয় আৰু উপস্থাপনৰ শৈলী একঘেয়ামী নহয় । বিশেষকৈ কবিৰ অধ্যয়ন প্ৰতিফলিত হ’লেহে কবিতা পঢ়ি বেছি ভাল লাগে ।

সাম্প্ৰতিক অসমীয়া কবিতা সম্পৰ্কে আপোনাৰ ধাৰণা কি?

আধুনিক কবিতাৰ নিৰ্দিষ্ট শৈলী নথকা হেতুকে ইয়াক লৈ সম্পৰীক্ষা যথেষ্ট হয় । সেয়ে কিছু কিছুৰ হাতত কবিতাৰ গুণাগুণ কমি আহে । সেয়ে কবিতা লিখিবলৈ ইচ্ছা কৰা সকলে নিজৰ অধ্যয়ন, জীৱনৰ অভিজ্ঞতা আৰু সমাজ তথা পৃথিৱীখনক চোৱাৰ দৃষ্টিভংগী পূৰঠ কৰিব লাগিব ।

কবিসকলৰ প্ৰতি আপোনাৰ কি আহ্বান?

নিজৰ লিখন আৰু কথনশৈলীত অনাৱশ্যকভাৱে কাব্যিক সুৰৰ প্ৰলেপ নাসানিলে ভাল । ইয়াৰ আগৰ কথাখিনিতে এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ সোমাই আছে ।

অক্ষয় জ্যোতি মহন্ত ডুমডুমাৰ বীৰ ৰাঘৱ মৰাণ চৰকাৰী আদৰ্শ মহাবিদ্যালয়ৰ সমাজতত্ত্ব বিভাগৰ সহকাৰী অধ্যাপক।