All posts by Poetry without Fear

A Passage from Namghosa

By Sri Sri Madhavdev

I am ignorant of the ignorant my lord 
I know not how I can adore you best. 
Unholy desires are so strong my lord Ram
They never let me alone.
Your maya has fascinated my mind my lord Ram
Sprawling in the dark I find no way out.
Your feet alone can offer shelter and I submit to them
I sing your praise seeking light, my lord Ram.
I know not how to worship, exalt and love you intensely 
None else is more ignorant than I am, my lord Ram.
You are an ocean of kindness, my lord Hari
Shelter me in the shade of your feet. 
Hari is the ocean of love, the friend of all lives
He is motion, consciousness and lord Narayan. 
Singing Your praise is the greatest treasure of the bhaktas.

Translated by Ananda Bormudoi

Sri Sri Madhavdev (b.1489–d.1596) was a 15th–16th century Assamese poet, playwright, musician and social-religious reformer.

Click for the original Assamese text.

Identification of Corpses

by Hemanga Kumar Dutta

Have a good look at the corpses

Identify the near and dear ones of yore
No no
      Not at all for retrieval
Identify them today to lose them in a better way

While the bomb was planted
Though none of the living ones were familiar
Now before taking them home
Identify the corpses

Translated by Krishna Dulal Barua

Hemanga Kumar Dutta is an Assamese poet. He has one collection of poems to his credit.

Krishna Dulal Barua is a prominent translator and writer based in Nagaon, Assam. He received the Katha Award for translation in 2005.

Click here to read the original Assamese poem.

Plenitude

By Hiren Bhattacharya

You know only too well
This poet has nothing else anymore.
Just a lone shirt
that too with precarious stitches.
Love surely is like this
Opens up the covering
to fill the heart.

Translated by Uttam Duorah

Hiren Bhattacharya (b.1932-d.2012) was an Assamese poet and lyricist best known for his lyric poems.

Uttam Duorah, the translator, retired as the HoD, English, Women’s College, Tinsukia and is based in Tinsukia, Assam.

Click here for the original Assamese poem.

The Luit’s Sky

By Jyotiprasad Agarwala

Star-spangled is the Luit's sky
The Dipawali of my blood on its banks
Mother, shed no tears
The lamp of blood is lit on the sacred altar
By your sons and daughters

The flame ignited during the days of Lachit
Is yet to extinguish, O' mother
The wick burns with spurts of blaze
With fresher and newer blood

Douse not the fire with your gushing tears
Let the grim darkness melt away
Star-spangled is the Luit's sky
The Dipawali of my blood on its banks


...........................
* Luit : another name of the Brahmaputra river
* Dipawali : festival of light

Translated by Krishna Dulal Barua

Jyotiprasad Agarwala (b.1903-d.1951) was a noted poet, songwriter, playwright, filmmaker and freedom fighter of Assam.

Krishna Dulal Barua is a prominent translator and writer based in Nagaon, Assam. He received the Katha Award for translation in 2005.

Click here to read the original Assamese poem.

কবিতা পঢ়াটো একপ্ৰকাৰ নিচা

ডাঃ ৰঞ্জিত কুমাৰ বৰুৱা

ডাঃ ৰঞ্জিত কুমাৰ বৰুৱা

এজন শিক্ষিত ব্যক্তি হিচাপে কবিতাৰ সৈতে আপোনাৰ সম্পৰ্কটো কেনে ধৰণৰ?

প্ৰধানকৈ বিভিন্ন কবিৰ কবিতা পঢ়াৰ মাজেৰেই কবিতাৰ সৈতে মোৰ সম্পৰ্ক। আনহাতে ময়ো নিজাববীয়াকৈ কবিতা লিখাৰ চেষ্টা কৰি আছোঁ।

আপুনি কবিতা কিয় পঢ়ে?

কবিতা পঢ়াটো একপ্ৰকাৰ নিচা বুলি ক’ব পাৰি। আনহাতে নিজৰ সৃষ্টিৰ বাবেও অনুপ্ৰেৰণা লাভ কৰোঁ।

 কেনে ধৰণৰ কবিতাই আপোনাক তৃপ্তি দিয়ে?

সহজে বুজি পোৱা কবিতা পঢ়ি ভাল পাওঁ। যদিও কেতিয়াবা ব্যতিক্ৰমী প্ৰকাশ ভংগীয়ে মনটো চুই যায়।

সাম্প্ৰতিক অসমীয়া কবিতা সম্পৰ্কে আপোনাৰ ধাৰণা কি?

নতুন নতুন পৰীক্ষাৰ মাজেৰে কিছু কবিতা সৃষ্টি হোৱা দেখা পাইছোঁ। ই বোধকৰোঁ উন্নতিৰে চিন।

কবিসকলৰ প্ৰতি আপোনাৰ কি আহ্বান?

অধ্যয়ন আৰু অনুশীলন— অংক কৰি যোৱাৰ দৰেই হ’ব পাৰে কবিতা সৃষ্টিৰো বাট।

ডাঃ ৰঞ্জিত কুমাৰ বৰুৱা এগৰাকী কবি আৰু অসম চিকিসা মহাবিদ্যালয়ৰ অস্থিৰোগ বিভাগৰ অৱসৰপ্ৰাপ্ত অধ্যাপক।

আশাবাদৰ কবিতা মোৰ প্ৰিয়

ডাঃ জীতেন ভূঞা

ডাঃ জীতেন ভূঞা

এজন শিক্ষিত ব্যক্তি হিচাপে কবিতাৰ সৈতে আপোনাৰ সম্পৰ্কটো কেনে ধৰণৰ?

এজন শিক্ষিত ব্যক্তি বুলি নিজকে কোৱাৰ পৰিৱৰ্তে অলপ-অচৰপ পঢ়া-শুনা কৰি ভালপোৱা মানুহ বুলি ক’লেহে ভাল হ’ব। কবিতাৰ সৈতে মোৰ সম্পৰ্কটো কেনে ধৰণৰ বুলি সুধিলে একেষাৰতে উত্তৰ এটি দিয়াটো মোৰ বাবে অলপ কঠিন হয়। সঁচা কথা ক’বলৈ গ’লে আখৰ আৰু শব্দৰ লগত মোৰ চিনাকি হোৱাৰ সময়ৰপৰা খুব সণ্ঢালনিকৈ মই কবিতা পঢ়িছোঁ বুলি দাবী কৰিব নোৱাৰোঁ। হাইস্কুলীয়া নাইবা মহাবিদ্যালয়ৰ শিক্ষাৰ কালছোৱাত সাধাৰণতে শিক্ষা সম্পৰ্কীয় পাঠ্যপুথিৰ কবিতাৰ বাহিৰে অন্য ধৰণৰ প্ৰকাশিত কবিতাৰ লগত সামগ্ৰিক সম্পৰ্ক এটা গঢ়ি নুঠিলেয়েও (সম্ভৱ বিদ্যায়তনিক দিশৰ কবিতাৰ গতিধাৰাৰপৰা কবিতাৰ আধুনিক, উত্তৰ আধুনিক ধাৰাৰ সৃষ্টি হোৱাৰ বাবে) কবিতাৰ সৈতে এৰাধৰাকৈ সম্পৰ্ক এটা গঢ়ি তোলাৰ প্ৰয়াস কৰিছোঁ। বিশেষকৈ দেৱকান্ত বৰুৱা, হীৰেন ভট্টাচাৰ্য আৰু সময় সাপেক্ষে আলোচনী, বাতৰিকাগজত প্ৰকাশিত কবিতাৰ লগত চিনাকি হোৱাৰ পৰা।

আপুনি কবিতা কিয় পঢ়ে?

প্ৰাত্যহিক জীৱনৰ দৃষ্টিত ধৰা দিয়া বিভিন্ন বিষয়ক দৃশ্যপট যেনে প্ৰকৃতিৰ অপৰূপ শোভা, ঋতুৰ পৰিৱৰ্তনে আঁকি দিয়া এখন ছবি, খাটি খোৱা মানুহৰ কঠিন জীৱনধাৰাৰ বিষাদগাথা, ক্ষয়িষ্ণু মানৱীয় মূল্যবোধৰ বৰ্ণনা, বিশাল ব্ৰহ্মাণ্ডত মানৱ জীৱনৰ অতি নগণ্য স্থিতি আদিৰ মূৰ্তিমান ছবি এখন বিচাৰিয়েই মই কবিতা পঢ়াৰ প্ৰয়াস কৰোঁ, যিয়েই মোৰ মন আৰু চেতনাক উদ্বেলিত কৰি কেতিয়াবা সুখৰ অনুৰণন নাইবা কাৰুণ্যৰ অনুভৱৰ অভিজ্ঞতাই জীৱনবোধক সমৃদ্ধ কৰে।

কেনেধৰণৰ কবিতাই আপোনাক তৃপ্তি দিয়ে?

ওপৰত কৈ অহা অনুভৱখিনিতেই মোক কেনে ধৰণৰ কবিতাই তৃপ্তি দিয়ে তাৰ আভাস এটা সোমাই আছে। জীৱন-জগতৰ যিকোনো ঘটনা-পৰিঘটনাক পৰিশীলিত শব্দৰ সম্ভাৰৰ সৈতে বুদ্ধিদীপ্ত বাক্যৰ গাঁথনিৰে সাধাৰণ মানুহ বা পাঠকৰ মাজত সোমাই থকা বিমূৰ্ত ভাব বা ছবি এখন মূৰ্তিমান কৰি সজাই পাঠকৰ মাজলৈ আগবঢ়াই দিয়া কবিতাৰ সৃষ্টিয়ে মোৰ কবিতা পঢ়াৰ তৃপ্তিৰ খোৰাক যোগাই বুলি মই অনুভৱ কৰোঁ। অৱশ্যে প্ৰকৃতিৰ অনুপম চিত্ৰৰ কবিময় প্ৰকাশ, জীৱনৰ ক্ষুদ্ৰ পৰিক্ৰমাৰ পৰা জগতৰ বিশালতাত বিলীন হোৱা আদি প্ৰাপ্তিৰ সুখানুভূতি যোগাব পৰাকৈ সংগঠিত, সৰল অথচ অপূৰ্ব শব্দৰ সম্ভাৰ আৰু সন্তুলিত বাক্য চয়নৰ কবিতাই মোক আনন্দ দিয়ে বুলি ভাবোঁ। এটি সৰু উদাহৰণ দিব খুজিছোঁ, ড০ আনন্দ বৰমুদৈ ডাঙৰীয়াৰ দ্বাৰা সম্পাদিত স্পন্দন জীৱনৰৰ এপ্ৰিল-ছেপ্টেম্বৰ, ২০২২ সংখ্যাত খলিল জিব্ৰানৰ কল্যাণ ভূঞাই অনুবাদ কৰা ’ভয়’ শীৰ্ষক কবিতাটিত নদী এখনে নিজৰ অস্তিত্বক সাগৰত হেৰুৱাৰ ভয়ৰ বিপৰীতে নদীখনে সাগৰৰ বিশালতাত মিলি যোৱাৰ সুখৰ যি চিত্ৰপট কবিতাটিত প্ৰকাশ হৈছে সেয়া পাঠকৰ চিত্তক আন্দোলিত কৰিব পৰা সুখানুভূতি। নিৰাশাবাদৰ কবিতাৰ বিপৰীতে আশাবাদৰ কবিতা মোৰ প্ৰিয়। কাৰণ আশাবাদেই জীৱন-পৰিক্ৰমাত আগবাঢ়ি যোৱাৰ নিৰ্ণায়ক ভূমিকা পালন কৰে।

সাম্প্ৰতিক অসমীয়া কবিতা সম্পৰ্কে আপোনাৰ ধাৰণা কি?

সাম্প্ৰতিক অসমীয়া কবিতাৰ পাঠক হিচাপে অসমীয়া কবিতা সম্পৰ্কে একে উশাহতে মন্তব্য দিয়াটো মোৰ দৰে সাধাৰণ পাঠকৰ বাবে অলপ কঠিন। সঁচা কথা ক’বলৈ গ’লে বহুত কবিৰ কবিতা মই কেইবাবাৰো পঢ়াৰ পাছতো তাৰ সাৰমৰ্ম উলিয়াবলৈ অসমৰ্থ হওঁ। যদিও অসমীয়া বৰ্তমানৰ কাব্যচৰ্চাৰ পৰিধি ক্ৰমশঃ বিস্তাৰিত হৈছে বুলি ভাবোঁ, যিটো কছৰতে অসমীয়া কাব্য সাহিত্যৰ দিশটোৰ উত্তৰণ ঘটা যেন অনুভৱ কৰোঁ আৰু ভাষা-সাহিত্যৰ সমৃদ্ধিৰ বাবে ই এক প্ৰশংসনীয় পদক্ষেপ। ইয়াৰ মাজতো বহুতো কবিৰ সৃষ্টিৰ সাধাৰণ পাঠকৰ ওচৰত গ্ৰহণযোগ্যতাৰ ওপৰত এক সন্দেহ থাকি যায়। কিছু লেখকৰ (কবি বুলি লিখিবলৈ অলপ দ্বিধাবোধ কৰিছোঁ) কবিতা একোটা পঢ়ি মোৰ এনে ভাব হয় যেন কবিতাটোৰ অন্তৰ্নিহিত ভাবটো তলত কেইটামান শব্দৰে প্ৰকাশ কৰি দিলে পাঠকজনৰ বাবে কবিতাৰ মূল ভাবটো বুজাত সহায়ক হ’ব! কবিতা ৰচকসকলে এটা কথাত মনোযোগ দিয়াটো ভাল যে সাহিত্যৰ আনবোৰ দিশতকৈ কবিতাৰ পাঠকৰ সংখ্যা এনেয়ে কম। কিছু দুৰ্বোধ্য শব্দৰ বাক্য আৰু সহজে বুজিব নোৱাৰা বিষয়বস্তুৰে কবিতা ৰূপৰ অ-কবিতা কিছুমান সৃষ্টি কৰি পাঠকৰ মাজত সংশয় তথা কবিতাভীতি সৃষ্টি নকৰাই ভাল হ’ব বুলি অনুভৱ কৰোঁ। অৱশ্যে মোৰ এই মতামতটি সাধাৰণী কৰাটোও উচিত নহ’ব। কিন্তু এইটোও সঠিক যে অসমীয়া কাব্যচৰ্চা ধাৰাৰ বুৰবুৰণি ক্ৰমশঃ পূৰ্বতকৈ বৃদ্ধি হৈছে বুলি ভাবোঁ, যিটো অসমীয়া ভাষা-সাহিত্যৰ বাবে ধনাত্মক দিশ।

কবিসকলৰ প্ৰতি আপোনাৰ কি আহ্বান?

বৰ্তমান কবিসকললৈ (সকলোলৈকে কিন্তু নহয়) মোৰ মাথোন এটিয়েই আহ্বান যে তেওঁলোকে কবিতা সৃষ্টি কৰোতে যি বিষয়বস্তু বাছনি কৰে সেয়া যেন সাধাৰণ পাঠকৰ সহজে বোধগম্য হয়, সেই দিশটোৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখে। ইয়াৰ উপৰি যিমান দূৰ সম্ভৱ হয় বিষয়বস্তু পৰিৱেশতন্ত্ৰী হোৱাটো প্ৰয়োজনীয়, যাতে প্ৰকৃতিৰ ধ্বংসৰ ফলত আমাৰ পৃথিৱীখলৈ নামি অহা দুৰ্যোগপূৰ্ণ অৱস্থাৰ অলপ হ’লেও উপশমৰ এটি বাৰ্তা থাকে। পৃথিৱীখনেই যদি নাথাকে সাহিত্যৰ জানো কিবা মূল্য থাকিব! ইয়াৰ লগতে ক্ষয়িষ্ণু মানৱীয় মূল্যবোধৰ উত্তৰণৰ বিষয়বস্তুৱে কবিতাৰ জনপ্ৰিয়তা বঢ়াব পাৰিব বুলি মোৰ অনুভৱ হয়।

ডাঃ জীতেন ভূঞা গুৱাহাটী-নিবাসী এগৰাকী অৱসৰপ্ৰাপ্ত পশু-চিকিৎসক আৰু লেখক।