নৱকান্ত বৰুৱা

বাৰিষাৰ ৰাতি তোমাৰ কবিক মনত পৰেনে
অৰুন্ধতী,
সেমেকা পোহৰে পাহৰাই দিয়া
তোমাৰ খোপাৰ আবেলি-আবেলি গোন্ধ
মনত পৰেনে
অৰন্ধতী?

জোনাকে ডাৱৰে, মৰমে বিষাদে, নুবুজা কবিতা
আমাৰ মাজত ভগা সপোনৰ অতনু বাধা
মনত পৰেনে
অৰুন্ধতী?

মনত পৰেনে অৰুন্ধতী,
দুবৰি বনত মুকুতাৰ মণি
চুলিৰ মেঘত লাহী আঙুলিৰ বহুতো জোন,
(জোৱাৰৰ বাবে সাগৰ নাছিল!)
বৰফৰ দৰে চেঁচা পৰশতো
সি যে কি শান্তি!
অৰুন্ধতী!

অৰুন্ধতী,
বহুতো আকাশ পাৰ হৈ অহা
ধুমুহা পাখীৰ এটি লহমাৰ নীড়
বহুতো সপোন পাৰ হৈ অহা
কেঁচা টোপনিৰ ভীৰৰ মাজত
সেই এটা মাথোঁ জাগৰ ৰাতি–
মনত পৰেনে
অৰুন্ধতী?

বাৰিষাৰ ৰাতি মনত পৰেনে
অৰুন্ধতী?

Click here to read an English translation of the poem.