A leaf looks familiar as you always see it Draw it in a picture and it is exquisite. The day to day words sound familiar Intertwine them into a song and they are now exotic.
Translated by Ananda Bormudoi
Durgeswar Sarma (b.1882-d.1961) was an Assamese poet and playwright.
এজন শিক্ষিত ব্যক্তি হিচাপে কবিতাৰ সৈতে আপোনাৰ সম্পৰ্কটো কেনে ধৰণৰ?
বৰ্তমান মোৰ কবিতাৰ লগত বিশেষ সম্পৰ্ক নাই। স্কুল-কলেজত পঢ়ি থকা অৱস্থাত বেছিভাগৰ দৰে ময়ো দুই-চাৰিটা কবিতা লিখিছিলোঁ আৰু বিভিন্নজনৰ কবিতা পঢ়িছিলোঁ। কিন্তু পিছলৈ গদ্যৰ পিনে মন ঢাল খোৱাত কবিতা বাদ পৰিল। সামগ্ৰিকভাৱে চাবলৈ গ’লে হীৰেন ভট্টাচাৰ্য্যৰ কবিতাতে মোৰ কবিতা শেষ। অৱশ্যে তাৰ পাছতো কাকত-আলোচনী আদিত প্ৰকাশ পোৱা দুই-চাৰিটা কবিতাই কিছু আনন্দ নিদিয়া নহয়। সেইবোৰ কোনো বিশেষ কবিৰ কবিতা নহয়, যিকোনো অখ্যাত কবিৰ কবিতা।
আপুনি কবিতা কিয় পঢ়ে?
সাধাৰণতে মই কবিতা নপঢ়োঁ। আন লেখাও খুব কম পঢ়া হয়। দেশী-বিদেশী উপন্যাস, বিশেষকৈ ৰহস্য উপন্যাস অলপ বেছিকৈ পঢ়া হয়। তথাপি হঠাৎ চকু পৰা দুই-এটা কবিতাই যদি চকুটো টানি নিয়ে তেতিয়া তেনে কবিতা পঢ়োঁ আৰু আনন্দ লাভ কৰোঁ।
কেনে ধৰণৰ কবিতাই আপোনাক তৃপ্তি দিয়ে?
মোৰ ভাল লগা কবিতাৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট বিষয়বস্তু নাই। ই প্ৰেম, মানৱপ্ৰেম, সুন্দৰ প্ৰকৃতিৰ বৰ্ণনা, অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে সংগ্ৰাম, বিদ্ৰোহ, বিপ্লৱ আদি যিকোনো বিষয়বস্তু হ’ব পাৰে। মোৰ মন আলোড়িত কৰিব পৰা যিকোনো কবিতাই মই ভাল পাওঁ। অৱশ্যে এই কথা গদ্যৰ ক্ষেত্ৰতো খাটে।
সাম্প্ৰতিক অসমীয়া কবিতা সম্পৰ্কে আপোনাৰ ধাৰণা কি?
হীৰেন ভট্টাচাৰ্য্যৰ পাছত এজন নিৰ্দিষ্ট কবিৰ একেলগে ভাল কবিতা নাই বুলিয়েই ক’ব পাৰি। অৱশ্যে বহু কবিৰ এটা-দুটা ভাল কবিতা আছে। কিন্তু বিশেষভাৱে সামাজিক মাধ্যমত ব্যাপক হাৰত লিখা কবিতা বেছিভাগেই কবিতাৰ শাৰীত পৰে বুলি নাভাবোঁ।
কবিসকলৰ প্ৰতি আপোনাৰ কি আহ্বান?
কবিতা যিহেতু মোৰ প্ৰিয় সাহিত্য-চৰ্চাৰ মাধ্যম নহয়, কবিসকলক আহ্বান জনাব পৰাকৈ মোৰ যোগ্যতা নাই। তথাপি যদি আহ্বান জনাব লাগে বিশেষভাৱে নতুন কবিসকলক মই ব্যাপকভাৱে আগৰ কবিতাসমূহ ভালদৰে পঢ়িবলৈ উপদেশ দিওঁ। তদুপৰি যেতিয়ালৈকে তেওঁলোকে নতুন কবিতা এটা লিখাৰ বাবে তীব্ৰভাৱে প্ৰেৰণা লাভ নকৰে আৰু কবিতাৰ শাৰীবোৰ স্বতঃস্ফূৰ্তভাৱে ওলাই নাহে, তেওঁলোকে কবিতা এটি আৰম্ভ কৰা উচিত নহয়।
ড০ জয়ন্ত কুমাৰ শৰ্মা অসমৰ এগৰাকী বিশিষ্ট লেখক, অনুবাদক আৰু তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পদাৰ্থবিজ্ঞান বিভাগৰ অধ্যাপক। তেওঁ কৰা কামৰ ভিতৰত ছাৰ আইজাক নিউটনৰ প্ৰিন্সিপিয়াৰ অসমীয়া অনুবাদ অন্যতম।
For you I go to pick flowers You're among flowers For you I go to sing songs You're among songs So I couldn't pick flowers So I couldn't sing songs I kept sitting Eyes downcast In mute shyness In search of you I entered a temple There I heard only the captive wails As I was looking out for you in my heart You're already out In the sky in the wind in the dust blowing
Translated by Nirendra Nath Thakuria
Click here to read the original Assamese poem
Navakanta Barua (b.1926-d.2002) was a noted Assamese poet, novelist and translator.
Nirendra Nath Thakuria, retired Associate Professor of English, is a translator.
১. ''কবি হওক পৃথিবীৰ প্ৰেমিক আৰু পৰ্যটক
ধান খেতি, টান ৰ'দ, বাঢ়ি অহা নদী
বীজ হওক, শুকানত গজে তাৰ
কণ-কঠীয়া...''
(ঘৰ-গোনা বলধৰ কবিতা, চেনীৰাম গগৈ)
২. ''কবিতা বোধ মোৰ নাই
তথাপি শব্দসজ্জাৰ কছৰৎ কৰোঁ
জীৱনৰ বোধো মোৰ নাই
মাথোন
জীৱনবীক্ষাই মোক
শব্দবোৰ সজাই চোৱাৰ
যাচিছে প্ৰেৰণা
শব্দ জীৱন
জীৱন কবিতা''
(গৰু আৰু অন্যান্য কবিতা, কল্যাণ ভূঞা)
৩. ''তাৰো আগলৈ উভতি গৈছোঁ-
কবিতাটোৰ জন্মৰ আগৰ
সময়খিনিলৈ-
হৃদয়, মগজুত উচপিচাই থকা সেইটো
কবিতা নাছিল
আছিল দুটা শব্দ-'প্ৰেম' আৰু
'কবিতা'''
(বলধাৰোহী, প্ৰকল্প ৰঞ্জন ভাগৱতী)
এয়া হ'ল তিনিখন কবিতাৰ কিতাপৰ তিনিটা ভিন্ন ভিন্ন স্তবক।
মোক যদি কবিতা ভাল পোৱা এজন পঢ়ুৱৈ হিচাপে কোনোবা বন্ধুৱে সোধে গৰুক লৈ কবিৰ এয়া আকুলতা নে বিৰাগ? কল্যাণ ভূঞাৰ 'গৰু' কবিতাটোৰ বিষয়ে বিশিষ্ট সমালোচক ড০ আনন্দ বৰমুদৈয়ে কিতাপখনৰ পাতনিত লিখিছে, ''গৰু কবিতাটোৰ স্বকীয় বিশিষ্টতা হৈছে ইয়াৰ নিৰ্মাণ আৰু বিষয়।'' মোৰো অনুভৱ হৈছে ইয়াত গৰুৰ প্ৰতি একো আকুলতা নাই। কিতাপখনৰ নামটো দেখিহে তেনে অনুভৱ হৈছে। কিতাপ তিনিখনত থকা এটা এটা কবিতাহে গৰুক লৈ লিখা। বাকীবোৰ নহয়। তেনেহ'লে আমাক মূৰ্খ সজাবলৈ কবিয়ে এই পন্থা লৈছে নেকি? বৰমুদৈছাৰেও লিখিছে, ''গৰুক মূৰ্খ বুলি অনাহকতে ধৰি লোৱাৰ কাৰণ বিবৃত কৰা হৈছে''। (কল্যাণ ভূঞাৰ কবিতা : আনন্দ বৰমুদৈ) ইয়াত গৰুটো এটা চিত্ৰকল্প হিচাপে ব্যৱহৃত হৈছে নেকি নাজানো। সংকলনকেইখনৰ ইমানবিলাক সুন্দৰ সুন্দৰ অন্যান্য কবিতা থকাতো কিয় সেই 'গৰু' কবিতাকেইটাক প্ৰাধান্য দিয়া হ'ল ইও সাধাৰণ পঢ়ুৱৈ এজনৰ বাবে দুৰ্বোধ্য। সাধাৰণ অৰ্থত গৰুক 'ভোট ভিক্ষাৰী'ৰ চিহ্ন, ছীম্বল কিম্বা সৰল অৰ্থত নেতাৰ ৰাজনৈতিক 'ইছ্যু' হিচাপেও ধৰি ল'ব পাৰি নেকি ? সেইযে আগে ভোট দিবলৈ যাওঁতে তোৰ-মোৰ ককা-আইতা, নিচাদেউ-আপাদেউ, গৌৰখকাই, ৰৌচনকাই, পইতুৰ বাবা-মাহঁতে বলধহালত চাপ মাৰি কাক ভোট দিলে ক'বলৈ মানা বুলি নিজৰ ঘৰৰ মানুহকে কোৱা নাছিল, 'কেলেই কম।'
পুৱাই কবি বন্ধু এজনক মনত দুখ দিলোঁ নেকি? হাই স্কুলত পঢ়ি থকা দিনৰ পৰাই বন্ধুৱে কবিতা লিখাৰ কথা জানো । কিন্তু কবি হিচাপে তেওঁ পৰিচিত হৈ থাকিল তেওঁৰ একান্ত বন্ধুবৰ্গৰ মাজতে, কাৰণ তেওঁ কবিতা প্ৰকাশৰ বাবে নপঠিয়াইছিল। কিন্তু কবি হিচাপে তেওঁৰ বায়'ডাটা বৰ্ণাঢ্য। ঘুণাসুঁতিত প্ৰতিবছৰে ১৯ ফেব্ৰুৱাৰীত অনুস্থিত হোৱা কবি সন্মিলনৰ ১৯৯৭ চনত হোৱা কবি-সন্মিলনখন তেওঁ সঞ্চালনা কৰিছিল, যিখন সন্মিলনত হোমেন বৰগোহাঞি, য়েছে দৰজে ঠংছিও উপস্থিত আছিল । বৰগোহাঞিয়ে তেওঁক কৈছিল, ''আপুনি প্ৰকাশৰ বাবে কবিতা নপঠিয়াই কিয়? বেয়া হৈছে ভাবি নে সম্পূৰ্ণ হোৱা নাই বুলি?'' বৰগোহাঞিয়ে খুজি নি তেওঁৰ কবিতা এটা আমাৰ অসম কাকতত প্ৰকাশ কৰিছিল । তাৰ পাছতো তেওঁৰ কবিতা কোনো কাকত আলোচনীত নেদেখিলোঁ, নপঠিয়ালে। ফেইচবুকত এতিয়া জীৱনৰ বিয়লি পৰত বন্ধুৱে কবিতা পোষ্ট কৰিবলৈ লৈছে। এয়া বৰ ভাল লগা খবৰ মোৰ বাবে। ফেইচবুকৰ দ্বিতীয় কবিতাটো তেওঁ মোৰ হাতত তুলি দি লিখিছিল, ময়েই তেওঁৰ কবিতাৰ প্ৰথম পঢ়ুৱৈ বুলি । প্ৰথম কবিতাটো অৱশ্যে শ্ৰীমতীৰ বাবে--
''তুমি নদী হওঁ বুলি কোৱাচোন
মই এতিয়াই
মোৰ বুকু খান্দি বান্ধি দিম
দুটি পাৰ
দুৰ্বাৰ গতিৰে
বৈ যাব
মোৰ বুকুৰ মাজেৰে
তুমি নদী হৈ বৈ আহি
বুৰাই দিয়া
প্ৰেমেৰে বন্ধোৱা
তৃষ্ণাতুৰ
মোৰ দুয়োটিপাৰ''
ফেইচবুকত আপলোড কৰি তেওঁৰ শ্ৰীমতীৰ হাতত তুলি দিয়া কবিতাটোৱে অনুৰাগে ৰঞ্জিত কৰে মন। এইযে তেওঁ কবিতাটো শ্ৰীমতীৰ নামত উৎসৰ্গা কৰিছে ইয়াৰ দ্বাৰাই কবিৰ (কবি শব্দটো মই ব্যাপক অৰ্থত ব্যৱহাৰ কৰিছোঁ।) অন্তৰখন পত্নীৰ প্ৰতি কিমান দায়বদ্ধ অনুমান কৰিব পাৰিছোঁ । কবিয়ে ইয়াত জুখি জুখি ব্যৱহাৰ কৰা শব্দৰ ইফাল-সিফাল হ'লে কবিয়ে দুখ পাব।
কবিজন সকলো পঢ়ুৱৈৰ প্ৰতি দায়বদ্ধ হ'লে ভাল। পঢ়ুৱৈক একাষৰীয়া কৰি কবি কাৰোবাৰ সপক্ষত থকাটো উচিতনে ?
"গীত আৰু কবিতাত
সেউজীয়া জোনাকৰ ঢল
তলত উত্ৰাৱল বুকু
বুকুত সপোনৰ সাক্ষী তুমি
তুমি মোৰ বসন্তৰ সেউজীয়া বা''
(তুমি মোৰ বসন্তৰ সেউজীয়া বা )
এয়া অন্য এটা কবিতা যিটো কবিতা তেওঁ কোনোবা কবিতা পঢ়ি ভাল পোৱা অনুৰাগীৰ হাতত তুলি দিছিল। ''কবিতা ইমান ভয় ভীতহীন হব পাৰেনে?'' বন্ধুক ক'লোঁ।
''কবিতাটো ব্যক্তিকেন্দ্ৰিক নহ'লনে। এনেকুৱা ব্যক্তিকেন্দ্ৰিক কবিতা লিখিলে পঢ়ুৱৈ তই নাপাবি। ফেইচবুকত আপলোড কৰা কবিতাটো যিগৰাকী বান্ধৱীৰ (ভন্টিও হ'ব পাৰে) নামত উৎসৰ্গা কৰিছ তেওঁ দেখোন কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰি শব্দ এটাও লিখা নাই । মাত্ৰ লাইক কৰি থৈছে।''
ভূপেনদাই সমূহৰ বাবে গীত গাইছিল। কবিতাই সমূহ পঢ়ুৱৈৰ হৃদয়ত আঘাত কৰিব নোৱাৰিলে, কবিতা কেৱল কবিৰ অনুৰাগীৰ মাজতে আৱদ্ধ হৈ থাকিলে, ইয়াতকৈ দুৰ্ভাগ্যজনক কথা কবিতাৰ পঢ়ুৱৈৰ বাবে একো নাথাকিব।
বিশিষ্ট চিন্তাবিদ বিমল ফুকনৰ বিষয়ে হোমেন বৰগোহাঞিয়ে লিখিছিল, ''ইংলেণ্ডৰ বিখ্যাত মানচেষ্টাৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ইলেক্ট্ৰিকেল ইঞ্জিনীয়াৰিং বিষয়ত ডক্টৰেট উপাধি অৰ্জন কৰা বিমল ফুকনে বহু বছৰ তৈল ইঞ্জিনীয়াৰ হিচাপে মধ্যপ্ৰাচ্যত বাস কৰি ভাটি বয়সত গুৱাহাটীত থিতাপি লৈছে। এতিয়া তেওঁ এজন সফল ব্যৱসায়ী। কিন্তু তেওঁ তাতোকৈ বেছি সফলতা অৰ্জন কৰিছে এজন সুপণ্ডিত লেখক হিচাপে। জীৱনৰ ভাটি বয়সত লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰি তেওঁ অতি কম সময়ৰ ভিতৰতে এজন মননশীল প্ৰভাৱশালী লেখক হিচাপে নিজকে প্ৰতিষ্ঠা কৰিছে।"
বিমল ফুকনে কবিতাও লিখিব পাৰিলেহেঁতেন। মই আমাৰ অসম কাকতত লিখিছিলোঁ, ''আমাৰ অসমত এতিয়া কবিতাই 'প্ৰথম কলম'তো ঠাই পাইছে । ঠাই পাইছে 'সম্পাদকলৈ চিঠি' শিতানতো ।
'কোনোবা কাহিনীতে বিয়াৰ ভোজ খাইছিলোঁ
হিংৰীজান বাগানৰ বৰকেৰেণীৰ ঘৰত
শীতৰ সেমেকা ৰাতি উজাগৰে আছোঁ
বসন্তৰ অপেক্ষাত ।'' ( ১ জানুৱাৰী, ২০১৪, আমাৰ অসম, বিমল ফুকন) ।
ফেইচবুকত আপলোড কৰা কিছু সংখ্যক কবি ইমানেই জনপ্ৰিয় যে তেওঁলোকৰ কবিতা আপলোড কৰাৰ কিছু সময়ৰ পিছতে শ শ লোকে আদৰি লয় । ইমান 'জনপ্ৰিয় কবিতা' লিখাৰ পিছতো কিছু সংখ্যক কবিৰ কবিতাৰ গতি-প্ৰকৃতিৰ একো পৰিৱৰ্তন-উত্তৰণ হোৱা নাই কিয়?
সুখৰ বিষয় যে আজি কালি কবিসকলক সমাজে সম্ভ্ৰমেৰে চোৱা হৈছে। জনপ্ৰিয় নহ'লেও বহুতৰ কবিতা বৌদ্ধিক মহলৰ দ্বাৰা সমাদৃত হৈছে। এনে কবিৰ সংখ্যা আঙুলিৰ মূৰত গণিব পৰা হৈ থকা নাই।
কবিতা অনলাইন পঢ়িবলৈ পোৱাৰ পিছত কিছু কিছু কবিয়ে নিজে নিবিচৰাকৈ এজাক তোষামোদকাৰীৰো সৃষ্টি হৈছে।
প্ৰদীপ কুমাৰ চেলেং এগৰাকী চিন্তাশীল লেখক আৰু সুচিকিৎসক।
এজন শিক্ষিত ব্যক্তি হিচাপে কবিতাৰ সৈতে আপোনাৰ সম্পৰ্কটো কেনে ধৰণৰ?
কবিতা হৈছে বুদ্ধি আৰু চিন্তা শক্তিৰ সম্পদ৷ এই প্ৰসংগতেই কবিতাৰ সৈতে এটা সম্পৰ্ক গঢ় লৈ উঠিছিল৷
আপুনি কবিতা কিয় পঢ়ে?
কিছু কবিতাই মগজুৰ দুৱাৰ টুকুৰিয়াই খুলি দিয়ে৷ সেই বাবেই নপঢ়োঁ বুলি ভাবিও বাৰে বাৰে পঢ়িবলগীয়া হয়৷
কেনে ধৰণৰ কবিতাই আপোনাক তৃপ্তি দিয়ে?
কবিতাই সদায় বাস্তৱক তুলি ধৰিব পাৰিব লাগে৷ যিবোৰ কবিতাই ৰূঢ় বাস্তৱক তুলি ধৰিব পাৰে তেনে কবিতাহে প্ৰিয়৷
সাম্প্ৰতিক অসমীয়া কবিতা সম্পৰ্কে আপোনাৰ ধাৰণা কি?
বহু ক্ষেত্ৰত ৰোমাণ্টিচিজিমৰ পৰা এতিয়াও ওলাই আহিব পৰা নাই৷
কবিসকলৰ প্ৰতি আপোনাৰ কি আহ্বান?
নতুন নতুন চিন্তাৰে কবিতাৰ মাজেৰে সাম্প্ৰতিক সময়ক দাঙি ধৰিব লাগে৷
প্ৰাঞ্জল বৰা এগৰাকী সাংবাদিক। সম্প্ৰতি তেওঁ প্ৰতিদিন টাইমছ নামৰ নিউজ চেনেলত কৰ্মৰত।
Yoking me the oil-press of life What fun do you make of me? Whirling in the drudging rounds I’ve fallen into an awful illusion. To what end is this pressing Of mustards in such measure? The oilman will press to supply the world: Why am I enmeshed in? Let me free I’ll return to watch The patch of mustards in bloom, That—full of butterfly wings— Has kept me entranced still Since those dream-like days Of my childhood.
Translated by Uttam Duorah
Chandrakumar Agarwala (b.1867-d.1938)) was a notable Assamese poet and journalist.
Uttam Duorah, the translator, retired as the HoD, English, Women’s College, Tinsukia and is based in Tinsukia, Assam.
এজন শিক্ষিত ব্যক্তি হিচাপে কবিতাৰ সৈতে আপোনাৰ সম্পৰ্কটো কেনে ধৰণৰ?
প্ৰকৃততে কবিতাৰ লগত চেতন-অৱচেতন মনত প্ৰতিজন মানুহৰে সম্পৰ্ক থাকে; মাত্ৰ কিছুৱে সেই ভাব প্ৰকাশ কৰে আৰু আন কিছুৰ মনতে মনৰ ভাব ৰৈ যায় । অধ্যয়নৰ দিশে কবিতাৰ লগত মোৰ সম্পৰ্ক তাকৰ, অথচ কাব্যিক চেতনা আৰু প্ৰকাশভংগীয়ে সদায় আকৰ্ষণ কৰে ।
আপুনি কবিতা কিয় পঢ়ে?
কবিতা পঢ়োঁ প্ৰথমে ইয়াৰ প্ৰকৃতি আৰু গভীৰতা বুজিবলৈ। কবিতাৰ মাজেৰে মানুহৰ ভিন্নসুৰী মনোভাব আৰু সামাজিক বাস্তৱতাৰ স্বৰূপ বুজিব পাৰি আৰু এটা বিষয়বস্তু লক্ষ্য কৰাৰ ভিন ভিন দৃষ্টিভংগীৰ বিষয়ে জানিব পাৰি । তদুপৰি, কাব্যিক চিন্তা সৃষ্টিশীল মনৰ পৰিচয়। কবিতাই কম শব্দেৰে বহু কথা কয় । সেয়ে আধুনিক কবিতা পঢ়ি ভাল লাগে । ছন্দময় কবিতাবোৰ সাংগীতিক লয় আৰু সৰল প্ৰকাশভংগীৰ বাবে পঢ়োঁ ।
কেনে ধৰণৰ কবিতাই আপোনাক তৃপ্তি দিয়ে?
সেইবোৰ কবিতা পঢ়ি ভাল পাওঁ যিবোৰত কবিৰ স্বকীয় চিন্তা প্ৰতিফলিত হয় আৰু উপস্থাপনৰ শৈলী একঘেয়ামী নহয় । বিশেষকৈ কবিৰ অধ্যয়ন প্ৰতিফলিত হ’লেহে কবিতা পঢ়ি বেছি ভাল লাগে ।
সাম্প্ৰতিক অসমীয়া কবিতা সম্পৰ্কে আপোনাৰ ধাৰণা কি?
আধুনিক কবিতাৰ নিৰ্দিষ্ট শৈলী নথকা হেতুকে ইয়াক লৈ সম্পৰীক্ষা যথেষ্ট হয় । সেয়ে কিছু কিছুৰ হাতত কবিতাৰ গুণাগুণ কমি আহে । সেয়ে কবিতা লিখিবলৈ ইচ্ছা কৰা সকলে নিজৰ অধ্যয়ন, জীৱনৰ অভিজ্ঞতা আৰু সমাজ তথা পৃথিৱীখনক চোৱাৰ দৃষ্টিভংগী পূৰঠ কৰিব লাগিব ।
কবিসকলৰ প্ৰতি আপোনাৰ কি আহ্বান?
নিজৰ লিখন আৰু কথনশৈলীত অনাৱশ্যকভাৱে কাব্যিক সুৰৰ প্ৰলেপ নাসানিলে ভাল । ইয়াৰ আগৰ কথাখিনিতে এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ সোমাই আছে ।
অক্ষয় জ্যোতি মহন্ত ডুমডুমাৰ বীৰ ৰাঘৱ মৰাণ চৰকাৰী আদৰ্শ মহাবিদ্যালয়ৰ সমাজতত্ত্ব বিভাগৰ সহকাৰী অধ্যাপক।
এজন উচ্চ শিক্ষিত ব্যক্তি হিচাপে কবিতাৰ সৈতে আপোনাৰ সম্পৰ্কটো কেনেধৰণৰ?
কবিতাৰ সৈতে সম্পৰ্ক নতুন বুলি ক’লে ভুল কোৱা হ’ব যিহেতু আনুষ্ঠানিক শিক্ষাৰ প্ৰাৰম্ভতে কবিতাৰ সৈতে আমাৰ প্ৰথম চিনাকি। অৱশ্যে সময়ৰ বিভিন্ন স্তৰত কবিতাৰ প্ৰতি আমাৰ আগ্ৰহ আৰু দৰ্শনৰ তাৰতম্য ঘটে। আৱেগবিহ্বল জীৱ হিচাপে কবিতা আমাৰ স্বাস্থ্যকৰ আৱেগ নিয়ন্ত্ৰণত যথেষ্টখিনি সহায়ক হয়। কাৰণ বিখ্যাত ইংৰাজ কবি ওৱৰ্ডছ্ওৱৰ্থৰ মতে–“তীব্ৰ অনুভূতিৰ স্বাভাৱিক প্ৰকাশেই কবিতা।” কবিতাই আমাক উজ্জীৱিত কৰি তোলাৰ লগতে চাৰিওফালৰ পৰিৱেশ উপলব্ধি কৰিবলৈ শিকায়।
আপুনি কবিতা কিয় পঢ়ে?
সাহিত্যৰ আন আন শাখাৰ তুলনাত কবিতাৰ দৈৰ্ঘ্য কম। কবিতাৰ মাধ্যমেৰে, গভীৰ অৰ্থৱহ একো একোটা শব্দৰে এখন বহল জগতৰ সন্ধান কৰিবলৈ সমৰ্থ হওঁ। সেয়ে কবিতা মোৰ আটাইতকৈ প্ৰিয়।
কেনেধৰণৰ কবিতাই আপোনাক তৃপ্তি দিয়ে?
মেথিউ আৰ্নল্ডৰ ভাষাত কবিতা হ’ ল–“মূলতঃ জীৱন জিজ্ঞাসা৷” প্ৰকৃতি, জীৱন আৰু দৰ্শনৰ কবিতা মোৰ বাবে অধিক তৃপ্তিদায়ক। কাৰণ এনেবোৰ কবিতাই আমাক জীৱনৰ প্ৰতি জিজ্ঞাসা আনি দিয়ে। কবিতাই আমাক সামাজিক জগতত যুক্ত হ’বলৈ আৱশ্যকীয় বোধজ্ঞান দিয়ে আৰু আধ্যাত্মিক বিকাশ সাধন কৰি তোলে। কবি ড০ নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈৰ মতে–“কবিতা এক সৃষ্টি, য’ত তৰপে তৰপে সামাজিক পটভূমি, ব্যক্তিগত চেতন-অৱচেতন মনৰ প্ৰতিক্ৰিয়া তথা এটা জাতিৰ এটা সময়ৰ বৰ্ণাঢ্য মানসিকতা প্ৰকাশ পায়।”
সাম্প্ৰতিক অসমীয়া কবিতা সম্পৰ্কে আপোনাৰ ধাৰণা কি?
সাম্প্ৰতিক অসমীয়া কবিতাবোৰ খুব সুন্দৰ, সংবেদনশীল আৰু আশাব্যঞ্জক। কবিসকলে নিজৰ সাধনা, চিন্তাশক্তিৰে সাম্প্ৰতিক সময়বোৰ, আমাৰ জীৱনশৈলী, পৰিৱেশ-পৰিস্থিতিৰ লগতে প্ৰকৃতিৰ অপূৰ্ব সৌন্দৰ্যৰ কবিতাত প্ৰতিফলন ঘটাবলৈ কৰা প্ৰয়াসত সফল হোৱা যেন অনুভৱ হয়।
কবিসকলৰ প্ৰতি আপোনাৰ কি আহ্বান?
এটাই কথা ক’ব বিচাৰোঁ যে কবিতা জীৱনমুখী আস্থাৰ গীত হওক। প্ৰেম, বিশ্বাস তথা সমন্বয়ৰ সেঁতুখন মজবুতকৈ গঢ়ি তুলিবলৈ লেখক-কবিসকল সৃষ্টিত নিমজ্জিত হৈ ৰওক তাৰেই কামনা কৰোঁ।
মণিকা টেৰণপী এগৰাকী তৰুণ কবি আৰু সমাজসেৱী৷ তেওঁ কাৰবি আংলঙৰ ডিফুৰ বাসিন্দা৷
'তৎসম শব্দ' মানে হ'ল সংস্কৃতৰপৰা অবিকৃত অৱস্থাত আধুনিক ভাৰতীয় ভাষাত প্ৰচলিত হোৱা শব্দ। যেনে-- স্বপ্ন, শৃগাল। 'তদ্ভৱ শব্দ'ৰ অৰ্থ হ'ল সংস্কৃতৰপৰা প্ৰাকৃত ভাষা (যেনে-- 'বংক', 'ব'গন'; যাৰ অসমীয়া ৰূপ হ'ল-- 'বোকা', 'বেঙেনা')ৰ মাজেদি পৰিৱৰ্তিত হৈ আধুনিক ভাষালৈ অহা শব্দ। যেনে-- 'সপোন', 'শিয়াল'।
ভাষাক মিহি-সৰল কৰিবৰ বাবে কবিতাত, আমি সাধাৰণতে তদ্ভৱ শব্দহে ব্যৱহাৰ কৰোঁ; যেনে-- মাকৰ গাখীৰ, মাকৰ মৰম/চেনেহ; 'মাতৃৰ গাখীৰ' বা 'মাতৃৰ মৰম' বুলি নকওঁ আৰু নিলিখোঁও। কওঁ-- 'মাতৃ-দুগ্ধ', 'মাতৃ-স্নেহ'। ইয়াত, 'মাতৃ', 'দুগ্ধ', 'স্নেহ' শব্দকেইটা তৎসম শব্দহে। অৰ্থাৎ তৎসমৰ লগত তদ্ভৱ শব্দ লগাই নিলিখি তৎসমৰ লগত তৎসম আৰু তদ্ভৱৰ লগত তদ্ভৱ শব্দৰহে ব্যৱহাৰ উপযোগী বুলি মানি লোৱা হয়-- ধ্বনিৰ কাৰণেও। কিয়নো, আমি শিয়াল খেদোঁ, 'শৃগাল' নেখেদোঁ; সপোনহে দেখোঁ, 'স্বপ্ন' দেখোঁ বুলি নকওঁ।
অৰ্থৰ খাতিৰত বা প্ৰচলিত মাত-কথা অনুযায়ী, কেতিয়াবা এনে কথাকো নিৰ্ঘাত সত্য বুলি সততে মনা নহয়। যেনে-- মৃতকৰ 'অস্থি'('হাড়' নহয়)হে উটুওৱা হয়; কুকুৰে 'হাড়'('অস্থি' নহয়)হে চোবায়।
'তই কি বাঁহী বজালি' নামৰ কবিতাটিত নীলমণি ফুকনে লিখিছে :
'বাঁহী নে ওঁঠত তোৰ
অনুভূত সান্ত্বনাৰ পৃথ্বী'
ইয়াত, মূল সংস্কৃত শব্দ (তৎসম) 'সান্ত্বনা'ৰ লগত তৎসম শব্দ 'পৃথ্বী'হে ব্যৱহাৰ কৰিছে। তদুপৰি, এই দুয়োটা শব্দই যুক্তাক্ষৰযুক্ত ('পৃথিৱী'ৰ সলনি) হোৱা হেতু ধ্বনি সুন্দৰ হৈছে।
একেদৰে, হীৰেন ভট্টাচার্যই লিখিছিল :
'ৰ'দ গৈ গৈ ঢলি পৰে সূৰ্য / ত্ৰস্ত ৰাতিৰ অন্তৰীক্ষ / অন্ধকাৰত জ্বলে কালপুৰুষৰ তৰোৱাল অনিবাৰ্য'
ইয়াতো, 'ত্ৰস্ত' তৎসম শব্দটোৰ লগত ('আকাশ'ৰ ঠাইত) 'অন্তৰীক্ষ' তৎসম শব্দটিহে প্ৰয়োগ কৰা হৈছে।
সুৰৰ প্ৰয়োজনত, গীতৰ ক্ষেত্রত, এনে কথা নাখাটিবও পাৰে। যেনে --
'বৰষা, তোমাৰ চকুত মেঘৰ অঞ্জন/ বিজুলীলতাৰে তোমাৰ কৱৰী বন্ধন'
কবিতাত, 'মেঘৰ অঞ্জন'ৰ ঠাইত 'মেঘৰ কাজল' বুলি নিলিখিম জানো? এই গীতৰ কলিটিত, সুৰৰ প্ৰয়োজনতহে ('বন্ধন'ৰ লগত মিলাবলৈ) 'মেঘ' তদ্ভৱ শব্দটোৰ লগত 'অঞ্জন' তৎসম শব্দটি ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে।
আমাৰ দৈনন্দিন জীৱনত প্ৰচলিত মাত-কথাকে, কবিতাত ৰহস্যময় কৰি তুলিবৰ বাবে আমি সাধাৰণতে তদ্ভৱ শব্দৰহে যথাসম্ভৱ প্ৰয়োগ কৰিবলৈ যত্নপৰ হওঁহঁক।
উদয় কুমাৰ শৰ্মা অসমৰ এগৰাকী জ্যেষ্ঠ কবি আৰু লেখক।
এজন শিক্ষিত ব্যক্তি হিচাপে কবিতাৰ সৈতে আপোনাৰ সম্পৰ্কটো কেনে ধৰণৰ?
মই ভাবোঁ কম বেছি পৰিমাণে কবিতা সকলোৱে ভাল পায়। ময়ো ভাল পাওঁ, বিশেষকৈ মনোগ্ৰাহী কবিতাসমূহ চিঞৰি-চিঞৰি গাই ভাল পাওঁ।
আপুনি কবিতা কিয় পঢ়ে?
ভাল লগা কবিতাই নিঃসংগতা দূৰ কৰিব পাৰে, সেয়ে মই কবিতা পঢ়োঁ।
কেনে ধৰণৰ কবিতাই আপোনাক তৃপ্তি দিয়ে?
যি কবিতা বাস্তৱবাদী, সহজে বোধগম্য, যি কবিতাই জীৱনৰ সুখ-দুখৰ উপলব্ধি কৰাব পাৰে তেনে কবিতাই মোক তৃপ্তি দিয়ে।
সাম্প্ৰতিক অসমীয়া কবিতা সম্পৰ্কে আপোনাৰ ধাৰণা কি?
অসমীয়া কবিতাৰ ইতিহাস অতি পুৰণি।বহু কেইজন স্বনামধন্য কবিয়ে অসমীয়া সাহিত্যৰ ভঁৰাল চহকী কৰিছে। অথচ বহুতো আধুনিক কবিয়ে কঠিন ,বছা বছা শব্দ প্ৰয়োগ কৰি কবিতা লিখিবলৈ চেষ্টা কৰিছে। মই ভাবোঁ ‘আবেগৰ বন্দী কবি নোহে নিয়মৰ’, কবিতাক নিয়মৰ মাজেৰে সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰি। কবিতা কবিৰ আবেগৰ স্বতঃস্ফূৰ্ত প্ৰকাশ।
কবিসকলৰ প্ৰতি আপোনাৰ কি আহ্বান?
পাঠকৰ বোধগম্য হোৱা, সামগ্ৰিক জনজীৱনৰ লগত সম্পৰ্ক থকা কবিতাই পাঠকক আকৰ্ষিত কৰিব পাৰিব বুলি ভাব হয়। অৱশ্যে পাঠকো তেনেকৈ সচেতন আৰু অধ্যয়নপুষ্ট হ’ব লাগিব।
প্ৰণীতা সন্দিকৈ ডুমডুমা মহাবিদ্যালয়ৰ অৰ্থনীতি বিভাগৰ অৱসৰপ্ৰাপ্ত অধ্যাপক।